ေတြးၾကည့္ပါေတာ့

ေတြးၾကည့္ပါေတာ့

စာဖတ္သူေရ - ကြၽန္ေတာ္ သတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ သိုးထိန္းအသံမွ တဆင့္ စာေရးလိုက္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေပါင္း ခေညာင္းေစရန္ ေတာင္းဆုေခြၽလွ်က္ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ အျပည့္အ၀ ခံစား ရပါေစ။

စာဖတ္သူေရ မနက္ဖန္အေၾကာင္းကို ေတြးေတာၿပီး ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈ မျပဳလုပ္မိေပမဲ့ မေန႕ကနဲ႕ ဒီေန႕အေၾကာင္း (အတိတ္နဲ႕ ပစၥဳပၸန္) ကုိေတာ့ မေမ့ေကာင္းစရာ ပါပဲေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးသူ အေတြးနဲ႕ အေရးကို စာဖတ္သူသာ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မအားတာနဲ႕ တစ္ပတ္မွ တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ေလာက္သာ ဘုရားေက်ာင္း တက္ႏိုင္တာပါ။ စာဖတ္သူေရ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ကေတာ့ ေစာဂ်ဴးဒတ္(စ္)က္တဲ့ အဲဒါဆို သိေရာေပါ့။ စာေရး သူေျပာခ်င္တာေတြက ေကာင္းႏိုင္ပါဦးမလား ေတြးသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ စာဖတ္သူေရ မေန႕က တနဂၤေႏြ ဘုရားေက်ာင္းကို ေခါင္းေလာင္း သံုးခ်ိန္ထိုးမွ သြားေတာ့ ေခ်ကုန္ တင္ရေတာ့တာေပါ့။ ေက်ာင္းထဲ၀င္ လုပ္စရာေလးေတြ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ လုပ္ၿပီး ခံုမွာ ၀င္ထိုင္ ေနထိုက္တာ သတိရလို႕ မ်က္စိ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးက လူေတြ ေျပးကုန္ၾကေရာ။ ခံုေျပာင္း ထုိင္ၾကတယ္ေလ။ အဲဒါဆို စာေရးသူ မေန႕က ဘယ္ေလာက္ မ်ားသြားသလဲဆိုတာ ေတြးသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ ဘုန္းႀကီး ၾသ၀ါဒ နားေထာင္တာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ မိွန္းေနလိုက္တာေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ စာေရးသူ ရွပ္မွိန္းမွိန္း ေနတာသာ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့။

ဒီလုိနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ပင့္ခ်ိန္ေရာက္လို႕ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ပင့္ၾကၿပီ ေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထပင့္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခါမွ ေဘးနား မလွမ္းမကမ္းက ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၊ ခရစၥမားရခါစ ကေလးတစ္ေယာက္ကလာၿပီး "ေဟ့ ဘဲႀကီး ခင္ဗ်ား အရက္နံ႕ကို ေထာင္းေနတာပဲ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ မပင့္နဲ႕"လို႕ ဒဲ့ႀကီး ေကာသြားတာ။ မၿပီးေသးဘူး "ကိုယ္ေတာ္ရွင္ရဲ႕ အသားေတာ္ကို ခင္ဗ်ား ၀မ္းထဲက အရက္နဲ႕ ႏွပ္မလို႕လား"တဲ့။ ကဲ စာဖတ္သူေရ ေျပာတဲ့ ကေလးနဲ႕ ေစာဂ်ဴးဒတ္(စ္) ဘယ္သူဆိုးသလဲ ေတြးသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ ကိုယ္တိုင္လည္း ေနာင္တရ ကေလးကိုလည္း ေဒါမပြႏိုင္၊ ေတြးေနရင္းက ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ပင့္သူေတြကို မ်က္ေတာင္မခတ္ လိုက္ၾကည့္ေနရာက အမွတ္မထင္ ကိုယ္ထင္ျပလာသူကေတာ့ "ေမာ္ဒယ္မမ" ၀တ္လာတာက ဒူးအထက္ လက္ႏွစ္သစ္တက္ေသး ေဘးက အကြဲေလးနဲ႕၊ စာေရးသူ ေစာဂ်ဴး ဒတ္(စ္) ရီေ၀တဲ့ မ်က္လံုး ပြတ္ခါ သံုးေတာ့ စာေရးသူအျမင္ လွတယ္ ထင္ေနတုန္း ေရွ႕ႏွစ္ခံုေက်ာ္က "ေမာ္ဒယ္ကိုကို" အကဲပုိပုိ အသဲခ်ိဳက ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ပင့္ဖို႕ ထြက္တဲ့ဟန္ လက္ကို သြက္သြက္ရမ္း၊ ေျခလွမ္းနဲ႕အတူ သရီးကြာတား၊ ေဘာင္းဘီကရမ္း၊ ေျခသလံုးက အေျဖာင့္ သား၊ ေျခနင္းသံက ေဆာင့္ၾကြားၾကြားနဲ႕ ဘယ္သူမွ လူမထင္ ေမွာ္၀င္တဲ့႐ုပ္နဲ႕ အျပတ္ ဟုတ္ေနၾကတာ။

ကဲစာဖတ္သူ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့။ ဒီလို ကိုယ္ေတာ္ရွင္ရဲ႕ သန္႕ရွင္းျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာဟာ စာေရးသူ ဂ်ဴးဒတ္(စ္) မွိန္းစရာေနရာလား။ ေမာ္ဒယ္႐ိႈး ျပစရာ ေနရာလား။ ေနာင္တရ စရာေတြးရင္း ရင္ထဲက ပူေလာင္စြာ မီးေတာက္ေလာင္မိတယ္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ၀ိညာဥ္ ငရဲကပင္ ႏွင္ေလမလား မသိဘူးလို႕ ေတြးမိတယ္။ စာဖတ္သူေရ တစ္ဆက္ထဲ ေရးလိုက္ရဦးမယ္။ မစၦားတရား ေဟာခ်ိန္မွ တရားနာတာလား၊ တရားမွတ္မွတ္တာလား မေျပာတတ္တာ စာေရးသူ ေတြ႕မိျပန္ေရာ။ ကိုယ္လို သူလို တလြဲတမွားေတြနဲ႕ လက္ၾကားက ပုတီးေအာက္ျပဳတ္က်မွ သြားရည္ကို သုတ္၊ မ်က္လံုးကို ပုတ္နဲ႕ ပုတီးဖိုးဖိုး၊ ဖြားဖြား ေစာဂ်ဴးဒတ္(စ္)ကို အားကိုးသလား၊ ပုတီးကို ကုန္းေကာက္လုိ႕ ေပးဖို႕ မူးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဂြၽန္းထိုးက်ရင္ စာဖတ္သူသာ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့။ စာဖတ္သူေရ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေရးရင္း အမွားေတြကို ျပင္မယ္လို႕ ႀကိဳးစားတိုင္း အေမွာင္ေတြျပဳေနမိ ျပန္တယ္။ ေနာင္တမရတဲ့ ဂ်ဴးဒတ္(စ္) မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ေနာင္တရၿပီး ေျပာင္းလဲတဲ့ ဂ်ဳးဒတ္(စ္) ျဖစ္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္။

စာဖတ္သူေရ မနက္ဖန္ဆိုတာ မေသခ်ာေပမယ့္ မေန႕က (အတိတ္) ဆိုတာ ေမ့လို႕ရစရာလားဗ်ာ။ မွားတဲ့အရာေတြ ျပဳျပင္ဖုိ႕ အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ၾကပါစို႕လို႕ တုိက္တြန္း လုိတာေၾကာင့္ ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေစာဂ်ဴးဒတ္(စ္) (သံ၀င္း)