ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ေလ်ာ့

ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ေလ်ာ့

ေႏြရာသီရဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရြာေလးကေန ၿမိဳ႕ကို ေစ်း၀ယ္ဖို႕ သူငယ္ခ်င္း ကိုလွထြန္းနဲ႕ စက္ဘီးစီးသြား ၾကပါတယ္။ စက္ဘီးေပၚမွာလည္း ၿမိဳ႕မွာေရာင္းဖို႕ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို ပီနံ အိတ္တစ္အိတ္စီ တင္ၿပီး သြားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ ႐ြာနဲ႕ ၿမိဳ႕ဟာ (၁၂) မိုင္ ေလာက္ေ၀းတာေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာ (၆)နာရီေလာက္ ကတည္းက ႐ြာကေန ထြက္လာၾကရပါတယ္။ ေတာလမ္းျဖစ္လို႕ တစ္နာရီခြဲ နင္းတာေတာင္ ခရီးသိပ္မေပါက္ ေသးပါ။ မနက္ အေစာႀကီးဘာမွ မစားၾကရေသး၊ လမ္းကလည္း ၾကမ္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ပင္ပန္းေနၾကပါၿပီ။
ဒီလုိနဲ႔ လမ္းခရီး တစ္ေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ၀န္အျပည့္တင္လာတဲ့ ႏြားလွည္းတစ္စီးဟာ တံတားကို မေက်ာ္ႏိုင္ဘဲ ရပ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ၾကပါတယ္။ ႏြားလွည္းေပၚမွာေတာ့ ႏြားလွည္းေမာင္း တဲ့ လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စီးလာၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာလူ႐ြယ္က "အစ္ကိုတို႕ ကြၽန္ေတာ့္လွည္းကို တဆိတ္ေလာက္ကူ တြန္းေပးၾကပါဦး" လုိ႕ အကူအညီေတာင္းတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း စက္ဘီးေတြရပ္ၿပီး အေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏြားေတြကလည္း ႐ုန္းရလြန္းလို႕ ေမာပမ္းေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က "ကဲ ကိုလွထြန္းေရ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ခဏေလာက္ တြန္းေပးၾကရေအာင္" ဆိုၿပီး လွည္းကို ကူတြန္းေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လွည္းေပၚက ပစၥည္းမ်ားလြန္းတာရယ္၊ တံတားက ျမင့္လြန္းတာရယ္ေၾကာင့္ လွည္းကေတာ္ေတာ္နဲ႕ မ႐ုန္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ေစာေစာက စက္ဘီးႏွင္းလာခဲ့လို႕ ေမာေနေပမယ့္ ကူညီလက္စနဲ႕ ကူညီရေအာင္ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္က "ကဲ...ကိုလွထြန္း ရွိတဲ့ အားကုန္သံုးၿပီး တစ္ေခါက္ေလာက္ တြန္းၾကရေအာင္" ဆိုၿပီး လွည္းကို တြန္းၾကျပန္ပါတယ္။ ႏြား ေတြကလည္း ႐ုန္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ကလည္း အားကုန္တြန္းနဲ႕ပဲ ႏြားလွည္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ တံတားကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏိုင္ပါ ေတာ့တယ္။
ႏြားလွည္းေက်ာ္ျဖတ္ အၿပီးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားေလးမ်ား ေျပာမလားဆိုၿပီး သူတို႕ကို ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ေက်းဇူးစကား ေျပာဖို႕မဆိုနဲ႕ လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ သူတို႕လွည္း ကိုဒုန္းစိုင္း ေမာင္းသြားၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ႀကီးကို မေက်မနပ္ျဖစ္သြားၿပီး "ဒီေနရာမွာ ငါတို႕သာ မကူညီဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ကူညီမဲ့သူမရွိဘူးကြ။ ဟင္း... လွည္း ဒီေလာက္တြန္း ေပးတာကုိ ေက်းဇူးတင္ စကားေလးေတာင္မွ ေျပာမသြားၾကဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးကန္းတဲ့သူေတြပဲ၊ စားၿပီး ခြက္ေမွာက္ဆုိတာ ဒီလုိ လူစားေတြ ပဲေပါ့" လို႕ ေျပာဆိုေနမိၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခက္အခဲေတြကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးခဲ့တဲ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ဖို႕ ေမ့ေကာင္း ေမ့ပါလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ကိုလွထြန္းကို ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ဘက္ကို ခရီးဆက္ ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ဒုကၡအခက္ခဲမ်ားနဲ႕ ႀကံဳရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္က အမ်ားႀကီး ကူညီတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာေကာ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိရဲ႕လား။??? မိမိတို႕ ကူညီလိုက္တဲ့ သူက ေက်းဇူးမတင္ရင္ သူတို႕ကို အျပစ္မျမင္ သင့္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လူသားမ်ားအေပၚမွာ အၿမဲပဲကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႕ ရရွိၾကတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားအတြက္ ႏြားလွည္းေမာင္းသူ လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလို ေက်းဇူးတင္ဖို႕ ေမ့တတ္တဲ့ သူေတြထဲ မပါေစဘဲ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် ရရွိခံစားရတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ ေလ်ာ့တတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါစုိ႕လို႕ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႕ ေ၀မွ်၊ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ အေပၚ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။

၀ီလ်ံ သန္းေဖေလး (သစ္ေတာ)