ဘ၀ကုိအဆုံးသတ္လုိက္ခ်င္ၿပီ

ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ခ်င္ၿပီ။

ကၽြႏု္ပ္နာမယ္နဲ႕ေရာက္လာတဲ့ စာတစ္ေစာင္ကုိ ေဖာက္ဖတ္လုိက္တယ္၊ ဖတ္ရင္း ကၽြႏု္ပ္စိတ္ထဲ မေကာင္းပါ ေရးထားသည္ မွာ - - -

ေလးစားရေသာဘုန္းဘုန္း

ကုိယ္ေတာ့္ဆီ တပည့္ေတာ္စာေရးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တပည့္ေတာ္ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႕ ရင္ဖြင့္ခဲ့ ခ်င္တာရွိလုိ႔ပါ။ တပည့္ေတာ္က စိတ္က်ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လုိ႕ စိတ္ၿငိမ္ေဆးေတြ ေသာက္ရတဲ့ အခါလည္း ရွိတယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ဆုိရင္ တပည့္ေတာ္ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူး။ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္ လုိက္ေတာ့မယ္ ဒီလုိ လုပ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ အခုေတာ့ လုံး၀ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္ ကုိယ့္လက္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မစီရင္လည္း တပည့္ေတာ္လုိ စိတ္မူမမွန္၊ ဘာမွသုံးမရတဲ့ လူဟာ မူမွန္စိတ္ရွိတဲ့ အနီးအနားက လူေတြရဲ႕ ထုိးႏွက္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသရမွာပါ၊ သူတုိ႕က တပည့္ေတာ္ကုိ ဒီလုိုလုပ္ဖုိ႕ ဘုရားသခင္ဆီက အာဏာ ရထားၾကတဲ့သူေတြလား ထင္ရတယ္။

တပည့္ေတာ္ ခဏခဏ ငုိေႂကးမိတယ္၊ အျပင္းအထန္ပါ။ ကုိယ္ေတာ္ - - - တပည့္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ထားတာကုိ လုပ္ဖုိ႕ အင္အားရွိလာလုိ႕ လုပ္ၿပီးသြားခဲ့ရင္ တပည့္ေတာ္ကုိ အျပစ္လႊတ္ျခင္း ခ်မ္းသာ ေပးပါလုိ႕။

ရုိေသစြာျဖင့္---

လုိ႕စာကုိအဆုံးသတ္ၿပီး ေအာက္မွာ လ်ိဳ႕၀ွက္ နာမယ္နဲ႕လိပ္စာကုိပါ ေရးထားတာေတြ႕ရတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ဆုေတာင္း ၿပီးေနာက္ ခ်က္ျခင္း သူ႔ဆီ စာေရးဖုိ႕ ျပင္လိုက္ေတာ့တယ္။

ခ်စ္ခင္ရပါေသာမိတ္ေဆြ-

ဘာေၾကာင့္ အားလုံးကုိ ေက်ာခုိင္းရမွာလဲ၊ ေတာက္ပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ဟာ သင့္အတြက္ ထြန္းလင္းေနတယ္၊ သင့္အတြက္ ေလေျပေလညင္း တုိ္က္ခတ္ေပးေနတယ္၊ ငွက္ကေလးေတြ သီခ်င္းဆုိေနတယ္၊ ပန္းေတြ သင္းပ်႕ံတဲ့ ရနံ႕ေတြေပးေနတယ္၊ ညမွာ ထူးဆန္းတဲ့ ၾကယ္မ်ိဳးစုံ လင္းလက္ေပးေနတယ္ သင့္အတြက္ ဘုရားဖန္ဆင္း ေပးထားတာေတြ အားလုံးကုိ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲ ေက်ာခုိင္းမွာလား။

ေသးငယ္တဲ့ ပုိးမႊားေလးေတြ အခက္အခဲကုိ အံတုၿပီး အသက္ရွင္ဖုိ႔ ႐ုန္းကန္ေနတာ၊ ႏြယ္ျမက္ သစ္ပင္ေတြ ေနေရာင္ျခည္ ျမင္ရေအာင္ အတင္းထုိးထြက္ၿပီး ရွင္သန္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေနတာေတြ သင္ျမင္ရက္နဲ႕ ပုိၿပီး ႀကီးက်ယ္တဲ့ သင့္ဘ၀ကုိ ဘာေၾကာင့္ အ႐ႈံးေပး ရွင္းပစ္ ခ်င္ရတာလဲ။

အေလွ်ာ့မေပးပါနဲ႕ အပစ္ပယ္ခံဘ၀မွာ စိိတ္အားငယ္စရာေတြကုိ ခုခံၿပီး အသက္ရွင္ေနတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြကုိ အတုယူပါ၊ ဥပမာ အႏူေရာဂါသည္ေတြကုိ ၾကည့္ပါ သူတုိ႔ အဂါၤေတာင္ မစုံေတာ့ဘူး၊ ေရာဂါလႈိက္စားလုိ႕ မ်က္ႏွာ၊ ေျခလက္ေတြ လူနဲ႕မတူပဲ တျခား တိရိစၦာန္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေတာင္ တူေနပါၿပီ၊ လူေကာင္းေတြရဲ႕ အျမင္မွာ သူတုိ႕ဟာ ဘာမွကုိ အသုံးမက်တဲဲ့ သတၲ၀ါသဖြယ္ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအႏူေရာဂါသည္ေတြရဲ႕ ႏွလုံးထဲမွာ အသက္ရွင္ခ်င္ေသးဆႏၵ၊ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ထိ ရွင္သန္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလး ကိန္းေအာင္းေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ သူတုိ႕ အသက္ကုိ ဖက္တြယ္ထားၾကတာ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စီရင္ပစ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္မွ မၾကားဖူးဘူး။

ေရာမလူမ်ိဳးေတြ ေျပာေလ့၊ ေျပာထရွိတဲ့ စကားတစ္ခုက ““အသက္႐ႈေနေသးသ၍ ထုိလူနာ အသက္ရွင္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိတယ္””တဲ့။ အသက္ဆုိတာ ဘာနဲ႕မွ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အလင္းတန္းတစ္ခု ျဖတ္ကနဲ လင္းလက္ သြားသလုိပါပဲ၊ လူ႕ ဘ၀ဟာ တုိေတာင္းလွတဲ့အျပင္ တန္ဖုိး မျဖတ္ႏုိင္ဘူး ဆုိတာ သင္သိမွာပါ။
သိပ္မၾကာေသးခင္က ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေက်ာင္းမွာ ႀကဳံရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုေျပာျပခ်င္တယ္၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ဘဲၿခံတစ္ၿခံရွိတယ္ ေက်ာင္း အုတ္တံတုိင္း နံရံတစ္ဖက္ကုိမွီၿပီး က်န္နံရံသုံးဖက္ကုိေတာ့ သံဇကာနဲ႕ ခုိင္ခုိင္၊ ျမင့္ျမင့္ကာ ထားတယ္ ဘဲကေတာ့ အားလုံး (၂၄)ေကာင္ ရွိတာ။

တစ္ညေန အေတာ္ေလး ေမွာင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘဲၿခံဖက္က ဆူဆူညံညံ အသံၾကားရတယ္၊ ဘုန္းဘုန္း ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ဘဲအားလုံး ၿခံအျပင္ ေရာက္ေနၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတံခါးနားမွာ တုိးေ၀ွ႕စုၿပဳံ၊ ဂဏွာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနၾကတာ ဘဲၿခံတံခါးကုိ သြားၾကည့္ေတာ့ ေသာ့ခတ္ ရက္သားပဲ။ ဘုန္းဘုန္းလည္း လုံးလုံး အံ့ၾသသြားတယ္ ဒီေလာက္ျမင့္တဲ့ ၿခံကုိ တံခါးမဖြင့္၊ အေပါက္မရွိဘဲနဲ႕ ဒီလုိ မပ်ံႏုိင္ ေလးလံတဲ့သတၲ၀ါ၊ စဥ္းစားညာဏ္ဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ အမ်ိဳးအစား ေျခအျပားႀကီးနဲ႕ ယုိင္တုိင္တုိင္သာ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့ ဘဲေတြ ဘယ္လုိလုပ္မ်ား အျပင္ ေရာက္လာၾကတာလဲ။ အ့ံၾသလြန္းလုိ႔ ၿခံေစာင့္ အဖုိးႀကီးကုိေခၚၿပီး ဘဲၿခံလုိက္စစ္ေတာ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေတြ႔ပါၿပီ ဘဲေတြ ဖမ္းစားဖုိ႔လာတဲ့ ေျမေခြး ေျခရာေတြေပါ့၊ ဘဲၿခံတစ္ဖက္ျဖစ္တဲ့ အုတ္တံတုိင္းနံရံကုိ အျပင္ဖက္ကေန အဲဒီ ေျမေခြးက ေျမႀကီးကုိ ယက္ၿပီး ထြင္းေဖါက္ထားတာ ၀င္လုိ႔ ရတာနဲ႕ ဘဲေတြ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ပဲြေတာ္ တည္ဖုိ႔ေပါ့။

ဘဲေတြဟာ ေျမေခြးရန္က လြတ္ဖုိ႔ ဒီလုိျမင့္မားတဲ့ သံဇကာကုိ အလုအယက္ တြယ္တက္ၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ၾကတာပဲ၊ အသက္ရွင္ေရး အတြက္ေလ။

ဒါပါပဲ စဥ္းစားညာဏ္နည္းလွတဲ့၊ မနက္ဖန္ သဘက္ခါ ဟင္းအုိးထဲေရာက္မဲ့ ဘဲေတြေတာင္ အသက္ရွင္ႏိုင္ခြင့္ ရဖုိ႕ အေသအလဲ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သင္ျဖတ္ပစ္ခ်င္တဲ့ ဒီအသက္ဆုိတဲ့အရာကုိ သင့္ေလာက္ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ သတၲ၀ါေလးေတြက သူတုိ႔ အသက္အတြက္ မယုံႏုိင္ေအာင္ ရုန္းကန္ ကာကြယ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။

ေရာဂါေၾကာင့္လုိ႕ သင္အေၾကာင္း မျပသင့္ဘူး၊ ေရဂါက အသက္ကုိ ဒုကၡမေပးႏုိင္ပါဘူး ခႏၶာကုိယ္ ပုပ္ရင္ေတာင္ မေသႏုိင္တဲ့ အသက္ကုိ ဘုရားသာ ပုိင္ပါတယ္။ ဘုရားပုိင္တဲ့ အသက္ကုိ ကုိယ့္သေဘာနဲ႕ကုိယ္ ဖ်က္ဆီးျပစ္ရင္ ဘုရားကုိ အံတုရာ ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဒီလုိ စိတ္နာက်ေနတဲ့ အသက္က ဘာအသုံးက်မွာလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း မေမးပါနဲ႕၊ ဘုန္းဘုန္းက ဖန္ဆင္းရွင္ ေ႐ႊညာဏ္ေတာ္ရွင္ မဟုတ္လုိ႕ မေျဖႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သက္ရွိမွ အသုံးမက်ဘူးဆုိတာ မရွိဘူးဆုိတာကုိေတာ့ ဘုရားအလင္း ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သိနားလည္ထားတယ္။ သဲေသာင္ျပင္က သဲမႈံေတြ၊ မုိးေပၚကၾကယ္ေတြ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားလြန္းလုိ႔ မတည္ရွိလုိက္ရတဲ့ သဲတစ္မႈံ၊ မလင္းလက္လုိက္ရတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္မွ မရွိပါဘူး။

Ref:
"Reflections for Teenager" Our Lady of Bandal, May-2005

အင္၀ုိင္းပန္