အားတင္းထားစမ္းပါ။

အားတင္းထားစမ္းပါ။

စာေရးသုူသည္ ၁၈ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၅ ရက္ ေသာၾကာမွစ၍ အစာအိမ္ေယာင္ ေရာဂါေၾကာင့္ ေဆး႐ုံ တက္ခဲ့ရပါသည္။ ၂၇ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အဖ်ားတက္ကာ သတိလစ္လုလု ျဖစ္၍ ေဆး႐ံုတက္ခဲ့ရကာ ထိုေန႔မွစ၍ တစ္ပတ္ေက်ာ္ အိပ္ယာေပၚမွာ ဗံုးဗံုးလဲၿပီး အစာမစားႏိုင္ အိပ္ယာေပၚ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရင္း ေဆး၀ါး မွီ၀ဲေနလွ်က္ရွိစဥ္ မိမိ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈေတြ၊ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္လာမည့္ အရာမ်ားကုိ ေတြးရင္း အားငယ္စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ လာပါသည္။ ထိုခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ အႀကီးအကဲမ်ား၏ အားေပး စကားမ်ားေၾကာင့္ မိမိ ကိုယ္ကုိ အားတင္းထားကာ မိမိကိုယ္ကို အားေပးေနမိပါသည္။ အားေပးသည္ ဆိုေသာ္လည္း မိမိ က်န္းမာေရးႏွင့္ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ဘ၀ခရီးအတြက္ ေတြးမိ ေတြးရာ အေတြးမ်ားမွု စာဖတ္သူမ်ား (အထူးသျဖင့္ လူငယ္မ်ား ) ထံသို႕ ေ၀မွ် လုိပါသည္။
လူတစ္ေယာက္တြင္ ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ စိတ္ဟူ၍ ရွိေပသည္။ ကိုယ္ခႏၶာအတြက္ အင္အား ႀကံ႕ခိုင္လာေစရန္ အစားအစာ အာဟာရႏွင့္ ကိုယ္ခံဓါတ္အား ျပည့္ေစေသာ အားေဆးမ်ား စားသုံးၾကရသည္။ ဤတြင္ စိတ္အတြက္လည္း စိတ္ဓါတ္ ႀကံ႕ခိုင္ေအာင္ စိတ္အား ျဖည့္တင္း ေပးရေပသည္။
တစ္ခါတရံတြင္ စိတ္ကပင္ အားငယ္စရာ ၀မ္းနည္းစရာတို႕ကို လက္ခံစဥ္းစားျခင္းျဖင့္ အားငယ္ စိတ္ဓါတ္ က်ရတတ္ေပသည္။ ““ငါ့ဘ၀ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အဆင္ ေျပပါေတာ့မလဲ၊ ငါ့လို အင္ဆႏၵ ျပည့္၀ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ဘ၀ေတာ့ လံုးပါးပါးပါၿပီ၊ ငါႀကံစည္ ေတာင့္တသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေ၀းပါၿပီ”” စသည္ျဖင့္ အဆိုး အပ်က္မ်ားကိုသာ စဥ္းစားၿပီး အားငယ္ေန မိပါသည္။
အ႐ႈံး အပ်က္တရားမ်ား ႀကံဳရဖန္ မ်ားလာေသာခါတြင္လည္း စိတ္ဓါတ္က်ႏိုင္ပါသည္။ ဤသည္မွာ မထူးဆန္းေပ။ စင္စစ္ အားျဖင့္ အပ်က္တရားသည္ အဆန္းမဟုတ္ ေခ်။ ေလာကတြင္ အပ်က္တရား သာ မဟုတ္၊ အျဖစ္တရားလည္း ရွိေနပါသည္။
လူ႕ေလာကတြင္ မ်က္လံုးတစ္ ဖက္ကန္းသူ၊ စံုလံုးကန္းသူ၊ ေျခတစ္ဖက္၊ လက္တစ္ဖက္မရွိသူ၊ ႏွစ္ဖက္စလံုးမရွိသူ ဆြံ႕အ၊ နားမၾကားသူမ်ားလည္း လုပ္သင့္သမွ့် လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္၍ ရွင္သန္ေနေသာ ဘ၀ကို အသံုးက်ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ေနၾကေပသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ သာမန္ လူေကာင္း တစ္ေယာက္ဖို႔ အလားအလာ မရွိႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။
စိတ္ဓါတ္ က်ေသာအေၾကာင္းမ်ားသည္ တကယ္တန္း မမွန္ကန္သည္မ်ား ကိုလည္း ႀကံဳဖူးေပမည္။ စိတ္ပ်က္အား ေလ်ာ့ေစေသာ အေၾကာင္းဟူသမွ်သည္ ပကတိထက္ပို၍ ပမာဏ ႀကီးမားပံုရေန တတ္ ေပသည္။ ထိုသဘာ၀တရားမ်ားကို စဥ္းစားမိလွ်င္ အေၾကာင္းမလံုေလာက္ဘဲ၊ မိမိ၏ ေပ်ာ့ညံ့မႈေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ စိတ္ဓါတ္ က်ေနမိျခင္းမ်ားကို သင္ျမင္ ရပါလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ စိတ္ဓါတ္ မက်ေစရန္ သတိထား ရမည္။
စိတ္ကို တင္းရမည္၊ စိတ္တင္း ျခင္းသည္မိမိကိုယ္မိမိ အားေပးျခင္း၊ အားျဖည့္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ စိတ္ကိုအလြယ္ တကူေလွ်ာ့ခ်တတ္သူ၊ စိတ္ပ်က္လြယ္သူသည္ အက်င့္ပါ သြားတတ္ေလသည္။ အလကားေနရင္း ပိုက္ဆံ မေပးရတိုင္းစိတ္ ပ်က္ေနတတ္သည့္ အက်င့္၊ အေလ့အထကို မစြဲ မိေစရ။ လက္ခံစရွိလွ်င္ အလြယ္ ႏွင့္ ၀င္လာတတ္ေပသည္။ ““မိုး႐ြာလိုက္တာ လည္းလြန္လို႔ပါလား...”” ဟုစိတ္ပ်က္ ေနမည့္အစား“ “မိုး႐ြာလွ်င္ ထီးေဆာင္း သြားမည္၊ မိုးကာ အကၤ်ီ ၀တ္သြားမည္”” ဟုဆံုးျဖတ္ရမည္၊ ““မိုး႐ြာခ်င္ သေလာက္႐ြာ စမ္းပါေစ ငါ့အလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျပလိုက္မယ္”” ဟုမုိးကုိ အံတုရေပမည္။ မိမိဘ၀ေပး အေျခအေနကုိလည္းအံတု ႏုိင္စြမ္းရွိရမည္။ ““ဆင္းရဲစမ္းကြာ တစ္ေန႕ ခ်မ္းသာလာေအာင္ လုပ္ျပမယ္”” ဟုမာန္ဇြဲ၊ အံခဲ၍ ႐ုန္းကန္ ႀကိဳးစားရမည္၊ ““အေျခအေန မေကာင္းလို႕ ဆင္းရဲတာပဲ””ဟု အမြဲတြင္း၌ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္ေနမည္ဆို လွ်င္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ခ်မ္းသာႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ခရီးမထြက္ သူသည္ဘယ္ကုိမွ် ခရီးမေရာက္ႏိုင္၊ ေျခလ်င္ခရီးႏွင့္ တင္းတိမ္ ေနလွ်င္ ေမာ္ေတာ္ကား၊ မီးရထား၊ အျမန္ယာဥ္မ်ား ေပၚလာမည္မဟုတ္၊ ေလယာဥ္ပ်က္က်မည္ကို ေၾကာက္ေနလွ်င္ ေလယာဥ္ ခရီး သြားဖူးေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ လူ႕ ေလာကတြင္ အပ်က္တရားကုိ ေက်ာ္လႊား၍ အျဖစ္တရားကုိ တည္ေဆာက္ ႏိုင္မည္။
ဘ၀တြင္အားမန္၊ ဇြဲသတၱိ၊ စိတ္ ဓါတ္ ႀကံ႕ခိုင္ဖို႔လိုသည္။ ေပ်ာ႔ညံ့၍မျဖစ္၊ စိတ္ယိုင္၍မျဖစ္၊ အားငယ္၊ အားေလ်ာတတ္၍ မျဖစ္၊ အားတင္းထားရန္ လိုသည္။ ““ငါမအိုေသး၊ ငါမေသေသး၊ ငါမ႐ံႈးေသး၊ ငါမေလွ်ာ့ေသး”” ဟူ၍ အဖန္တလဲလဲႏွလံုး သြင္းထားရေပမည္။ လူ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္ နာက်င္မႈမွ အစဘ၀၏ နာက်ည္းဘြယ္ရာမ်ား ခံစားမႈမ်ားကိုလည္း တင္းခံႏိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္က ေ၀ဒနာခံစားမႈေလ်ာ့ပါး သြားေစႏိုင္ေလသည္။ စိတ္ကိုတင္းႏိုင္ပါက စိတ္အင္အားလည္း ပို၍ ႀကီးမားလာမည္။ တစ္ခါတရံ လူက အ႐ံႈးႏွင့္ႀကံဳပါေစ စိတ္က မ႐ႈံးဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕မက်န္းမာ၍ ေသခါနီးလူမမာမ်ား ပင္လွ်င္သူတို႔ေတြ႕လိုေသာ သံေယာဇဥ္ ႀကီးမားသူမ်ား ရပ္ေ၀းမွေရာက္မလာ မခ်င္း အသက္မကုန္ေသးဘဲ၊ ဆႏၵျပည့္ခါမွ အားမန္ေလွ်ာ့လိုက္သည့္ အလား အသက္ ကုန္သြားသည္ကို ေတြ႕ဖူးေပမည္။ ဤသည္မွာ စိတ္တင္းအားေၾကာင့္ အသက္ကိုဆြဲဆန္႔ ထားႏိုင္သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ေသလုေမ်ာပါးခံစားရၿပီးမွ အသက္ျပန္ရွင္ လာသူမ်ားသည္လည္း “ငါမေသႏိုင္ဘူး၊ ငါမေသရဘူး” ဟု စိတ္အားတင္းမႈမ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ကို ေတြ႕ရွိႏိုင္ေပသည္။

ထို႕ေၾကာင့္စိတ္အားတင္းျခင္းကို ေသးငယ္ေသာ အခါအခြင့္မွစ၍ သတိႏွင့္ ေလ့က်င့္ရန္ လိုသည္။ အခက္ခဲေတြ႕တိုင္း ေနာက္သုိ႕ဆုတ္ဆိုင္း ေရွာင္ဖယ္ျခင္း မျပဳဘဲ ႀကံ႕ႀကံ႕ခိုင္ႏုိင္ရန္ ေလ့က်င့္ထားရမည္။ ““အားတင္း ထားႏိုင္သမွ် အ႐ႈံးကိုလွမ္း၍ မျမင္ႏိုင္ေသး၊ ေအာင္ျမင္ရန္အလား အလာရွိေနဆဲ”” ဟူ၍ ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ေနရေသာ အသင္လူငယ္သည္လည္း ““အားတင္း၍သာ ထားစမ္းပါ”” ဟုတိုက္တြန္း လုိက္ရပါသည္။

ဂြ်န္ဂ်ာလ (မိုးေကာင္း)