တစ္ေယာက္လဲမူ၊ တစ္ေယာက္ထူေလာ့။
ဂါလား(၆း၁)
လူထဲက လူတစ္ေယာက္
တရားေပါက္သမို႔
အမွားေရာက္သူ လူအမ်ားကို
သြန္သင္ ဆံုးမပဲ့ျပင္ျပခဲ့။
လမ္းမွန္ျပန္ေရာက္ အလင္းေတာက္ခဲ့။
ဆိုသည့္လူမွာ မ်ားမၾကာမွီ
လမ္းမွားဆီသို႔ ေသြးေဆာင္ခံရ
အျပစ္သား ဘ၀သို႔
ေျပာင္းလဲတစ္ဖန္ ေရာက္ေလျပန္ေသာ္
၀န္းက်င္လူမ်ား သူအားလက္ၫႈိး
ေကာက္ေကာက္ ထိုး၍
ကဲ႔ရဲ႕စကား ဆိုေလျငား၏။
ခ်စ္ေသာညီကို သင့္အားဆိုမည္
လူသားမွန္လ်င္ အျပစ္မကင္း
အားနည္းျခင္းမ်ားစြာ ႐ွိႏုိင္ပါ၏။
အားနည္းခ်က္ကို ျပစ္မဆိုပဲ
ေမတၱာစကား ေ႐ွ႕မွာထားလို႔
တစ္ေယာက္လဲမူ တစ္ေယာက္ထူရင္
ဘယ္သူ ငရဲက်မည္နည္း။
ေျမႀကီးသား(တြတၱမူ)
0 Comments